Son günlerde krize sürüklenen, iflas eden şirketlerle ilgili haberler dikkatimi çekiyor. İlginç olan bu şirketlerin battıkları ana kadar “saygın ve başarılı” diye biliniyor olmaları. Çok başarılıyken batmak, şirket büyürken iflas etmek tüm dünyada giderek popülerleşti. Anlaşılan bir zamanlar dünya çapında olmak, ilkler, en büyükler listesinde olmak veya ödüller almak da kâr etmiyor.

İşte “hayrola, n’oluyoruz?” dedirten birkaç başlık:

♥ Türkiye’de şirketlerin yüzde 65’i ilk 5 yılda kapanıyor 2013

♥ Son 10 yılda 100’den fazla otobüs firması kapandı 2013

♥ Son 15 yıl içinde TMSF yaklaşık 30 bankaya ve yüzlerce şirkete el koydu 2013

♥ İflas zinciri büyüyor: Tanrıverdi, Fi Yapı, Ukra, Şeker Piliç, Wenice Kid’s, Seven Hill 2013

♥ 2013’te Türkiye’de iflasların yüzde 5 artacağı öngörülüyor 2013

♥ İstanbul Menkul Kıymetler Borsası’nda 26 yılda 55 şirket battı 2011

İşleri sarpa saran kimi şirketler iflas erteleme için başvuruyor. Başa çıkamayacağını öngörenler bir an önce güçlü bir ortak bulmaya veya şirketlerini satmaya çalışıyor. Peki saygınlığı ve başarısı tescilli şirketler neden krize veya iflasa sürükleniyor, örnek modeller ve projeler başarısızlıkla sonuçlanıyor? Konuyla ilgili haber ve raporları gözden geçirince aşağıda sıraladığım 7 ortak neden dikkatimi çekti. Artık gerisi size kalmış 🙂

Çok geçmeden “aniden” krize gireceğinizin 7 habercisi

1. Zirveye taşıyan çalışma ekibi, sistem ve uygulamalardan nedensiz, yersiz vazgeçmek.

Aşırı güven ve rehavet içine düşen şirketler başarılı olmalarını mümkün kılan kaynakları korumayı, arttırmayı ve bunlardan daha fazla yararlanmayı gözardı ediyorlar. Hâttâ kimi şirketler inşa ettikleri “başarı yolları”nı izlemeyi, bu yolları belirlemeyi tamamen bırakıyor.

2. Yarışma ve ödül kazanmak için gereğinden fazla çalışmak ve değer vermek.

Prestijli de olsa yarışma, sıralama ve araştırmalarda ön sıralarda yer almayı, ödüller kazanmayı müşteri memnuniyeti sağlamanın önünde tutanlar kârlılık, varolan müşterileri koruma ve yeni müşteri edinme gibi hedeflerde geri kalıyorlar.

3. İşleri yürütürken yasal sınırları zorlamak, aşmak ve hâttâ bunu rutine dönüştürmek.

Çeşitli hibe, teşvik, destek, kredi, muafiyet veya istisnalardan faydalanmadan zirveye çıkan yok denecek kadar az. Ancak, bu faydalara hak kazanmak için yasal sınırları aşanlar veya bunlara hak kazanmadığı halde kazanmış gibi hareket edenler mutlaka bir gün kapana kısılıyor.

4. Eski, eksik belki de yanlış veya yanıltıcı rapor ve bilgilere dayanarak karar almak.

Şirketin durumunu, yürütülen projelerin, ekiplerin performansını takip etmek konusunda hassas olmayanların eski, yanlış, eksik, bazen de yanıltıcı rakam, görüş ve raporlar yüzünden doğru kararlar alması ve zamanında hamleler yapması çok zor oluyor.

5. Müşterileriyle arasındaki bağı olduğundan daha güçlü ve uzun vadeli zannetmek.

Tüketici talepleri değiştiği halde kendi üretebildiğini, verdiği hizmeti dayatmaya çalışanlar ve müşterilerinin güzel bir deneyim yaşamasını sağlamaktansa uzun süreli sözleşmeler, yaptırımlar ve koz kullanarak müşterileri kendilerine bağlamaya çalışanlar ani kayıplarla karşılaşabiliyor.

7. Başarıyı yanlış nedenlere bağlamak ve hatalı sebep-sonuç ilişkileri kurmak.

Ortaya çıkan işlerin, performansın ve olayların sonuçlarını yanlış yerlere bağlamak, başarı ve başarısızlık kaynaklarını hatalı tespit etmek yöneticilerin bazen bindiği dalı kesmesine bazen de olumsuzlukların kartopu gibi büyümesine neden oluyor.

Merak edenler için bazı şirket hikayeleri

Yapı-market zinciri Praktiker 2013 Şeker Piliç 2013 Kurabiye devi Kahkecizade 2013

Müteahhitlik firması Eser Taahhüt 2013 Okyanus Şirketler Grubu 2013 Kapalıçarşı 2013

Esenyurt’taki konut krizi 2012 Fi Yapı 2012 Ora İstanbul AVM 2012 Yunan modacı Gavalas 2011

İsveçli otomobil üreticisi Saab 2011 İflas etmiş 10 Türk şirketi 2009 For You mağazaları 2009